180

Korekta stwierdziła, że pierwszy raz znalazła coś, z czym może się utożsamić z główną bohaterką.
Ciekawe, co to było :)

---

Czyż nie tego właśnie chciałaby Alke? - zapytał sam siebie, gdy oddalił się od Iny wystarczająco daleko, by ta go nie słyszała. - Przyszłość, którą poznała, mogłaby się nigdy nie zdarzyć, gdyby usunąć z niej ten jeden malutki element…

Demon przerwał bezcelową gonitwę myśli. Nie był w stanie doprowadzić do śmierci Iny wiele lat temu, zanim się do niej przywiązał. Perspektywa, że teraz miałby na to pozwolić, nie mieściła mu się w głowie. Raz na jakiś czas jednak wspomnienia o księżnej powracały, przypominając mu, jak bardzo ją zawiódł.

- Jednak jej śmierć rozwiązałaby tyle problemów…

Baray obróciła się gwałtownie wyciągając przed siebie sztylet, którym ścinała zioła. Głęboki głos, który na pewno nie wydobył się z elfiego gardła, wywołał ciarki na jej plecach. Nie zrozumiała słów, które padły, oraz nigdzie nie dostrzegła istoty, która mogła je wypowiedzieć.

- Kto tu jest?! - krzyknęła, obracając się wokół własnej osi.

Demon nie odpowiedział. Zdarzyło mu się już wcześniej wygłaszać komentarze na głos, ale wtedy przeważnie był sam z Iną. Dla dziewczyny nie było większego znaczenia, czy mówił do niej w myślach czy normalnie. Był przekonany wręcz, że adeptka magii nie byłaby w stanie tego odróżnić.

- Pokaż się! - kobieta starała się opanować, ale przerażenie zaczynało przejmować kontrolę nad jej ciałem.

Wyczuwasz mnie… Ciekawe. Czyżby twój strach sprawił, że obudził się w tobie dodatkowy zmysł?

Zielarka jednak nie mogła go usłyszeć. Zacisnęła dłoń na broni i rzuciła się ucieczki.

Baray wbiegła do domu i zatrzasnęła za sobą drzwi. Zasunęła zamek i opadła na podłogę ciężko oddychając. Trwała tak jakiś czas, dopóki jej oddech się nie uspokoił. Dopiero wtedy poluzowała uścisk na nożu. Rozejrzała się po pomieszczeniu, jakby widziała je pierwszy raz w życiu. Kobieta wyszeptała krótkie zaklęcie i tuż przed nią pojawiła się kula światła wielkości pięści. Podniosła się ciężko i ponownie obiegła wzrokiem pokój. Zamknęła oczy i zaczęła posyłać małe cząstki swojej energii w różnych kierunkach, jakby próbowała coś znaleźć.

Demon zaprzestał obserwowania zielarki i wrócił do Iny. Nie dowiedział się niczego ciekawego, nie wykluczył też kobiety całkowicie z podejrzeń. Gdyby ciało jego towarzyszki nie było trochę inne niż jej podobnych, prawdopodobnie nie przeżyłaby tamtego ukąszenia. Sama Baray stwierdziła, że zastosowała złe leczenie. Według niego mogła to zrobić celowo.

Nauczysz się tego dziwnego zaklęcia i wracamy do stolicy - oświadczył Inie, gdy zbliżył się do jej domu.

Gdy demon wszedł do środka, dziewczyna dość nieudolnie próbowała wytrzepać pościel.

- Dlaczego? - zapytała, gdy znalazł się w zasięgu jej głosu.

Nie jesteś tu bezpieczna.

- A w Silvermoon będę?

Prawdopodobnie… - urwał na chwilę. - Tak. Chodź poza wioskę, pomogę ci.

- Jaki jest sens robić porządki, jeżeli za chwilę mamy stąd wyjechać?

Może kiedyś znów zdecydujesz się tu przyjechać na kilka dni.

- Nie brzmisz przekonująco. Nie mam zamiaru sprzątać, za chwilę znów się zakurzy. - Tupnęła nogą i teatralnie obróciła się na pięcie.

Zrobisz, jak uważasz. Pamiętaj tylko, że jestem tu, by ci pomóc.